Bochten en Belgische biertjes

Tradities zijn er om in ere te houden en ons jaarlijkse motormeidenweekend naar de Ardennen is daar één van. Met z'n vieren rijden we op vrijdagochtend via Brabant en Limburg naar het Belgische plaatsje Waimes, om aan het eind van de middag aan te komen bij Motorherberg Les Arondes. Deze tot herberg verbouwde streekboerderij wordt gerund door Karst en Marleen (zelf ook enthousiast motorrijders) en biedt alles wat een motorrijder zich maar wensen kan: een warme douche, een goed bed, lekker eten, Belgische biertjes, een gezellige binnenplaats en een overdekte stalling voor de motor.
Vanuit Les Arondes (vlakbij Malmédy) kun je letterlijk alle kanten op, maar het mooist zijn natuurlijk de Eifel, de Ardennen en Luxemburg, die er letterlijk om de hoek liggen.

Als we op vrijdagochtend vertrekken is het nog redelijk droog, maar net over de Belgische grens beginnen de eerste druppels al te vallen. Ik weiger halstarrig om mijn regenbroek aan te trekken. Ik zal toch niet smelten van een beetje regen?
Bij Turnhout begint mijn motor te sputteren en bij het eerstvolgende stoplicht komt er een enorme knal uit de uitlaat en slaat de motor af. Hmm... dat klinkt niet goed. Gelukkig start Yammie na een paar pogingen weer en kunnen we onze reis voortzetten. Onderweg slaat de motor nog een paar keer af. Het lijkt alsof er iets met de benzinetoevoer aan de hand is. Hoewel de tank nog halfvol is besluiten we om 'm weer helemaal vol te gooien en dat lijkt te helpen. Aan het eind van de middag rijden we het erf van Les Arondes op en kunnen we meteen aanschuiven voor een warme maaltijd. De eerste Belgische biertjes komen op tafel en al gauw zit de stemming er goed in.

De volgende ochtend zit ik met Karst over mijn motor gebogen om te kijken wat er aan de hand kan zijn. Er stroomt schone benzine uit de carburateurs, dus zo te zien zit er geen vuil in de tank. Ook de benzinekraantjes zitten niet verstopt en er zit geen vocht (anders dan benzine) in de tank.
Karst adviseert om de benzinekraantjes op de pri-stand te zetten en ervoor te zorgen dat de tank redelijk vol blijft. Ik neem zijn advies ter harte en vol goede moed beginnen we aan onze eerste dagtocht.
Mijn Yamaha houdt zich goed. Het ene na het andere mooie slingerweggetje rolt onder onze banden door en we genieten met volle teugen. Af en toe valt er een spatje regen, maar dat kunnen we wel hebben. We passeren verschillende keren de grens met Duitsland en Luxemburg en maken een tussenstop bij Motorrad Zubehör Louis in Aachen, precies op het moment dat het ophoudt met zachtjes regenen. Na de shop-stop is het bijna weer droog en rijden we terug naar Waimes, waar Karst en Marleen de barbecue al hebben aangestoken. Marleen heeft speciaal voor ons de voorraad Belgische biertjes weer aangevuld en die smaken ons best na zo'n dag toeren!

Zondagochtend miezert het, maar we zijn geen watjes, dus vrolijk hijsen we ons weer in ons motor- en regenpak. Eigenwijs als ik ben, vertik ik het nog steeds om mijn regenbroek aan te trekken. We rijden richting Müllerthal in Luxemburg, wat volgens Marleen ook bekend staat als 'klein Zwitserland'. Niks teveel gezegd: de omgeving is prachtig! Bij Château Beaufort schuilen we even voor een enorme bui die overtrekt en daarna rijden we over lange glooiende heuvels weer terug naar de herberg.

Maandag is de dag van vertrek. We drinken nog een laatste kop koffie in het zonnetje op het erf en bespreken de route voor de terugweg. Bij de grens begint het te regenen. We checken de buienradar en zien één grote blauwe vlek op de plek waar Nederland zou moeten liggen. Hmm... foute boel! Tot overmaat van ramp knalt er een zekering, waardoor mijn knipperlichten en claxon het niet meer doen. Ook de zekering die ik er bij de eerstvolgende benzinepomp in stop, knalt er vrijwel meteen weer uit. Kortsluiting dus. Ondertussen begint het steeds harder te regenen en wordt mijn humeur er niet beter op. Bij Breda schieten we de snelweg op. De lucht is egaal grijs en in de stromende regen moet ik steeds mijn rechterbeen en linkerarm uitsteken als ik van baan verwissel. Niet echt fijn... Gelukkig ben ik bijna thuis.

Compleet verregend rij ik de Van Brienenoordbrug over. Thuis!
Meiden, het was een geweldig weekend!
Volgend jaar weer! Maar dán op de Bonneville!